De jaarlijkse controle

2 maanden na Tumor Tour 2 had ik een uitgebreide reguliere controle in het ziekenhuis (bloedonderzoek, CT scan en scopie van de darm). 

Ik voelde mij gelukkig goed, sportte veel en was weer volledig aan het werk.

De tumormarker in mijn bloed werd bepaald. Dit kan een indicatie geven van de activiteit van de tumor. Bij mij was de tumormarker nog nooit verhoogd geweest, ook niet toen de diagnose gesteld werd.

De tumormarker mag maximaal 5 zijn, maar na het bloedprikken las ik in de online portal van het ziekenhuis dat hij 5,1 was. Net te hoog dus… Het zal toch niet…

Er stond een paar dagen later een CT scan en een scopie van de darm gepland.

Tijdens de scopie werd er gelukkig niks geks gezien. Een bevriende arts uit een ander ziekenhuis had het verslag van de van de CT scan opgezocht, en daar werd niks geks op gezien. Gelukkig!!!

Een week later stond de afspraak met de chirurg om de uitslagen te bespreken. Paul en ik gingen er opgelucht naar toe. We wisten immers al dat de scan goed was.

We kwamen daar binnen en toen werd er grond onder onze voeten weggeslagen: ‘omdat je tumormarker een stuk hoger was dan de vorige keren, heb ik de scan zelf ook nog goed bekeken. En ik zie een grote lymfklier in je bekken. We gaan verdere onderzoeken doen, maar het ziet er niet goed uit’. 

Hoe dan… het ene moment denk je dat de controles ok zijn, het andere moment blijkt dat helemaal niet zo te zijn.

Er werd met spoed een MRI en een PET scan aangevraagd om beter in beeld te brengen wat er exact aan de hand was.

Hieruit was al snel duidelijk dat het foute boel was. 

Gezien de ernst en complexiteit werd ik doorverwezen naar het Erasmus MC.